نویسنده: نسرین پارسا-برلین
چرا باید از هنرمندان سئوال کرد چه میکنید و چرا میکنید؟ آنها بطورقابل توجهی غیر وابسته و انتقادی هستند اما اگر غیر از این باشد این هنر در خدمت کیست؟ این سئوال را علنا“ اینجا با نیلوفر بیضائی هنرمندی که شخصا“ دوستش دارم مطرح میکنم. بشرح زیر:
جدیدا“ در فیس کارگردان“تئاتر دریچه“ دوبار تبلیغ انتخاباتی کاندید منتخب حزب سبزهای(2) فرانکفورت انتشار یافته است. این تبلیغ در اصل فراخوان مستقیم و علنی به راءی دادن به کاندید منتخب برای „شهردار“ فرانکفورت شدن میباشد . آیا این خطری برای هنر مند نیست وقتی که به تبلیغ فرد منتخب حزبی میپردازد ؟ از نظر تئوری این بمعنای هنر در خدمت سیاست است که در اینصورت باید خط قرمزها را در کارش رعایت کند و این تصادفی نیست که تبلیغات انتخابی در „تئاتر اونت“ فرانکفورت برگزار میشود. Titania Event Theater
. کاندید مربور که یکی از اهدافش را چنین معرفی میکند:
Finanzzentrum und Wirtschaftsmetropole – nachhaltig, vielfältig und digital!
یعنی پایدار نگهداشتن مرکز مالی و اقتصاد این شهر متروپل.
آیا اقتصاد شهرهای متروپل که در دست بانکهای جهانی در فرانکفورت است احتیاج به کمک دارد؟ یا هنرمندان؟ خانواده های هارس 4، افراد میانسالی که بیکارند، سالخوردگان خارجی که بدلیل مالی از همه جهان اطراف خود بریده اند؟ اینها همان موضوعاتی هستند که هنرمندان مردمی به آن میپردازند و برای گلو پاره میکنند.
خانواده تئاتر خارج از کشور بامحرومیت های استخوان خرد کنی دست و پنچه نرم میکند تا بتواند با تمام بی پولی و یخچال های خالی هنرمندان خود کاری ارائه دهد و بر روی صحنه بیاید. هنرمندانی که اکثرا“ بیش از سه دهه در خارج از کشور زندگی میکنند بسیاری از کارهایشان در آرشیو های شخصی شان میماند زیرا حمایت مالی نمیشوند. آنها هم که تا کنون تلاش کرده اند با بلیط ورودی 8 یورو یا نهایتا“ 15 یورو توانسته اند وسایل دکور صحنه را تاءمین کنند.
جامعه شناس و فیلسوف فرانسوی پی یر- بوردیو که آثار بیشماری در مورد هنر و رسانه ها بچاپ رسانده است در مقاله خود بنام „هنر یا پول“ (1) مینویسد: زانو زدن پوشیده در مقابل قدرت هائی که در جهان هستند چه تفاوتی با انتخاب آنها دارد؟
. بوردیو میگوید: برای توفیق داشتن در دستگاه قدرت، „ماشین جهنمی “ را باید تجربه کرد. آنجا باید دیگران را قربانی کرد، هر چه هم قبول نداشت انجام داد و یا مجبور بانجام آن شد. این توفیق ها قربانی داده اند و میطلبند. آیا چنین اشخا صی تائید و یا از جانب روشنفکران و دگر اندیشان به تمسخر گرفته میشوند؟ در این میان هنرمند کاری با دستگاه قدرت یا بقولی „ماشین جهنمی“ نداشته و ندارد.
در فیس بوک هنرمندی بنام مینا خانی میخواندم که نوشته بود „فرافكني درد تا كجا؟ مشكل بزرگ ما اينست كه ما مردم به شدت تحقير شده اي هستيم كه خود را با مردم تحقير شده ي دنيا همذات پنداري نمي كنيم بلكه با كساني كه تحقيرمان كردند“. این نوشته مرا به آن مهاجرانی رجعت داد که خود را سخت به احزاب جنگ طلب چسبانده اند و مانند بومیانی در دوران کلونیالیزم هستند که به زبان مهاجمین در آفریقا بسیار سلیس فرانسوی و در هندوستان انگلیسی سلیسی حرف میزدند و آداب اروپائی ها را مثل خودشان از بر بودند.
رهائی از بندها ی اجتماعی و قانونی در تمام جهان کار مشکلی ست. هنری که رهائی خواه نیست و در حصار محدود حرکت میکند هنر نیست معامله است. معامله ای که به ضرر طیف بزرگی از افراد مستقل و آزاده است. روابطی که آزادیخواهان در کشور خودشان علیه آن جنگیدند و به مرگ و زندان و فرار دچار شدند حالا همان زد و بند ها در نقطه دیگر جهان توسط افرادی از آنها که بر بال این موج سرنوشت نشستند و به اینطرف آمدند باز تولید میشود. انگار هیچی از آنزمان تا این مکان تعییر نکرده است. باید تلاش کرد که هنرمندان حمایت مالی و رسانه ای بلاواسطه شوند. این را باید قانونی کرد. اگر هنر نباشد .این دنیا چه شکلی خواهد بود؟ سربازخانه ، کلیسا ، کنیسا ، مسجد و میدان جنگ
نویسنده: نسرین پارسا-برلین
1. Pierre Bourdieu, Kunst oder Geld? 1985
2. Böllern in Syrien: Jochen Mitschka 2017
َ
کپی از فیس بوک نیلوفر بیضائی
Niloofar Beyzaie II
16. Oktober um 22:58 ·
دوستان گرامی
در ماه فوریه در شهر فرانکفورت انتخابات شهردار برگزار می شود و نرگس اسکندری-گرونبرگ از حزب سبزها کاندیدای مقام شهرداری فرانکفورت است. او همواره در سمتهای گوناگون برای یک فرانکفورت رنگارنگ که در آن همه ی ملیتها احساس امنیت کنند، تلاش کرده است. در تاریخ دوشنبه 23 اکتبر، جلسه ی کارزار انتخاباتی او در فرانکفورت برگزار می شود. با حضور خود و پشتیبانی از او به ایجاد فضایی برای رشد همگان صرف نظر از ملیت و جنسیت یاری رسانیم.
Wahlkampfauftakt: Frankfurt kann anders
Mo 19:00 · Titania Event Theater · Frankfurt am Main, Hesse