هشت مارس روز جهانی زن قرن21

هشت مارس روز جهانی زن باید علیه سیستم جهانی شکایت کرد.

پس از یک قرن از اعلام هشت مارس روز جهانی زن که با انقلاب زنان کارگر در آمریکا ثبت شد، هیلری کلینتون هم خود را رهائی بخش زنان خواند و پرچمدار شد و زنان سرباز را به جبهه جنگهای بدون مرز فرستاد.

امروز به نقش زنانی اشاره میکنم که  از کشورهای توسعه نیافته به جهان صنعتی غرب وارد شدند و ستیز خود را با اندیشه های عقب افتاده پدر سالارانه به پیروی از برنامه های قالبی تحت عنوان „اینتگراسیون „، جهت عدالت خواهی را با کپی کردن از برنامه های وزارتخانه ها عوض کردند. آنها نیز بعنوان پاداش برای „نرمش قهرمانانه“ به  „صدای“ زن ایرانی ، عرب ، افغانی و.. و …معرفی شدند. این زنان برای حفظ بلندگوی خود به اهرم بیصدا کردن زنان مبارز عدالتخواه  تبدیل شدند و تا توانستند بخود عطرهای خوشبو زدند و با میکاپ آرتیست خود را عملا“ از جنبش زنان برای عدالتخواهی جدا کردند و به قهقرا رفتند.  

“ گلوبالیزم“  درمعنای واقعیش جهانی کردن سرمایه داری درنده   که به „جنگ های بدون مرز“ تبدیل شده است و یعنوان  سیستم جهانی ساخت نئولیبرالیسم در تمام جهان با ابزار تکنیکی قدرتمند خود  طبیعت را میکوبد و نابود میکند، زنان را بعنوان „کارگر جنسی“ به برده داری میفرستد و جان و روانشان را نابود میکند، باید علیه آن شکایت کرد و بطور اضطراری جوابی از جانب زنان برای جهان و نجات آن پیدا کرد. این قدم را باید بدون چشم داشت و فقط برای رهائی برداشت. ن-پ

سیاست رسانه ای روسیه در مقابل اعتراضات ایران

تلویزیون آلمانی زبان روسیه بنام آر-تی از زمان خیزش دیماه تا کنون مستفیم اخبار شبکه صدا و سیما را در کانال خود بعنوان خبرهائی از ایران پخش میکند و با مخبر همین تلویزیون بعنوان شاهد جریان مصاحبه میکند. چرا با هزاران معترضین در بیش از 80 شهر ایران مصاحبه نمیکند؟ هدف چیست؟

اعتراضات اخیر ایران بدلیل گرانی 300در صدی و بدون اطلاع قبلی شهروندان بود که میتوان آنرا دنباله اعتراضات خیزش دیماه 1997 دانست که ریشه در گرانی زندگی ،بیکاری ، خصوصی سازی توسط عوامل دولتی تازه به دوران رسیده، چپاول دولت از اموال ملی ، پرداخت ثروت ایران به شبه نظامیان شیعه در عراق و لبنان همه با هم دست بدست هم داد که مردم بخیابان بیایند و اعتراض کنند. در این میان تهران این اعتراضات را عوامل بیگانه و بپای مجاهدین خلق گذاشت. در حالیکه واقعیت ندارد. معترضین نه سازماندهی شده اند و نه مسلح. تازه ترین خبر ها حاکی از کشته شدن صدها نفرتضاهر کننده جوان و بیش از 3000 زخمی دارد بوسیله گلوله و گاز اشک  شده اند.از فیلم های سوسیال مدیا گزارشی در دست است که شاهدان میگویند امنیتی ها را دیدند که بانک ها را آتش میزدند، آنها اینکار را میکنند تا مردم را „آشوبگر“ و یا „عوامل بیگانه“ بخوانند تا بتوانند معترضین را دستگیر و اعدام کنند. بسته شدن اینترنت از طرف دولت برای جلوگیری از خروج چنین اخبارهائی ازایران بود.

اما سیاست و هدف تلویزیون روسی آر-تی این است که چراغ سبز را به ایران بعنوان „دفاع از خود“ میدهد  تا عاملین دستگیری و کشتار را بیگناه جلوه دهد. روسیه همیشه علاقه زیادی برای تسلط بر ایران داشته است تا بتواند از موقعیت جغرافیائی ایران علیه آمریکا و اروپا بنفع خود استفاده کند. این شیوه رسانه ای سیاست متعلق به دوران جنگ است و به فرماندهان جنگ تعلق دارد. بیش از 40 سال است که مردم ایران دیدند که  روسیه و چین حامی آنها نبوده اند و ایران کنونی به پادو و دربان این دو کشور تبدیل شده است و این همان چیزی ست که معترضین در ایران دیگر توان تحمل آنرا ندارند و خواهان تغییر و بهبود زندگی خود هستند. از طرف دیگر این خواسته های آگاهانه معترضین برای قدرت های منطقه نامساعد است. هر چه ملتی بیشتر وابسته باشد بنفع آنهاست بهیمن دلیل انها نیز از موج اعتراضات در ایران ترسیده اند و با سرکوبگران همصدا شده اند.  / نسرین پارسا-برلین

گرگهای خاکستری در تبریز


گرگهای خاکستری در تبریز

بازی دو تیم تراکتورسازی تبریز واستقلال با شعارهای فاشیستی ضد قومی و با علامت مخصوص گرگهای خاکستری ترکیه علیه اقوام فارس و کرد همراه بود.
هواداران تراکتورسازی با فریاد ترکیه ترکیه ترکیه و نشان گرگهای خاکستری ( عکس اول ) و همراه داشتن هزاران پرچم ترکیه نشان دادند که بحران سیاست های جمهوری اسلامی در خارج از مرزهای خود جنگ را به ارتجاعی ترین وجه خود به درون ایران کشانده است.
ترکیه که اینک در خاک سوریه میتازد و کردها را با گاز فسفر میکشد به ایران بعنوان متحد سوریه در زمین فوتبال نشان داد که نفود فاشیستی خود را تا کجا برده است. ایران که در عراق با انقلابی عظیم علیه خود روبروست اینک در درون خاک ایران از طرف اردوغان و وابستگان مزدور او در منگنه قرار گرفته است.
حضور و رشد فاشیست در سراسر دنیا اینک خود را در همه جا نشان میدهد. دولت عثمانی صد سال پیش به قتل عام بزرگ ارامنه دست زد که اینک از نظر بین المللی نسل کشی شناخته شده است. امروزه ترکیه با نسل کشی علیه کردهای سوریه میخواهد دوباره چرخ تاریخ را به عثمانی بزرگ برگرداند.
اما طرفدارن تراکتورسازی تبریز با دادن سلام نظامی به پرچم ترکیه همان کاری را کردند که فقط پان ترکیست های گرگ های خاکستری از آن نفع میبرند.

Baustein eines Imperiums Warum Iran die Huthi in Jemen unterstützt. Von Nasrin Parsa

Am 14. September spielten die Weltölmärkte verrückt. Drohnenangriffe auf große saudi-arabische Ölanlagen ließen den Ölpreis binnen Stunden um 19 Prozent in die Höhe schnellen. Eilig gab US-Präsident Donald Trump die Ölreserven seines Landes frei, um den Markt zu beruhigen. Drei Wochen später ist von der Börsenpanik nichts mehr zu spüren, doch politisch werden die Säbel gewetzt: Saudi-Arabien und die USA, aber auch Deutschland, Großbritannien und Frankreich machen Iran für die Angriffe verantwortlich, obwohl sich die jemenitischen Huthi-Rebellen zu ihnen bekannt haben. Dieser scheinbare Widerspruch weist auf einen Machtkampf hin, der sich seit der islamischen Revolution 1979 in Iran über die gesamte Region ausbreitet. Er hat eine lange Geschichte.

Vom Imamat zum Widerstand

Die politische Bewegung der Huthi hat ihren Ursprung in den schiitischen Stämmen, die den Nordosten Jemens sowie Teile Saudi-Arabiens bevölkern. Im 9. Jahrhundert wurde Yahya Ibn al-Hussain – ein Enkel des zaiditischen Gelehrten al-Qasin Ibn Ibrahin ar-Rassi – von zerstrittenen nordjemenitischen Stämmen als Schlichter einberufen und schließlich vom Stamm der Chaulan als Imam anerkannt, also als Nachfolger des Propheten und rechtmäßiger Anführer der religiösen Gemeinschaft. Damit gründete sich das zaiditische Imamat Jemens – Zaidismus ist eine eigene Strömung des schiitischen Islams.

Schiiten gegen Sunniten

Im Grunde ist es ein Streit darüber, wer nach dem Tod des Propheten Mohammed im Jahre 632 die »Umma«, die Gemeinschaft aller Gläubigen, anführen soll, der die Muslime in zwei Lager spaltet. Während die Schiiten Mohammeds Schwiegersohn Ali und dessen Nachkommen für die rechtmäßigen Anführer halten, glauben die Sunniten, dass nicht eine Blutsverwandtschaft, sondern nur die erforderlichen Kompetenzen jemanden qualifizieren.
Komplett anzeigenDas Imamat währte tausend Jahre. Doch 1962 stürzte eine Gruppe sunnitischer Offiziere den des zaiditischen Königs Muhammad al-Badr. Generaloberst Abdullah al-Sallal wurde Präsident der Jemenitischen Arabischen Republik, auch Nordjemen genannt. Es folgte ein Bürgerkrieg zwischen dem Imamat treuen Royalisten und der Regierung. Dabei unterstützten das Königreich Saudi-Arabien sowie Großbritannien und die USA die schiitischen Royalisten. Der Grund dafür: General Sallal erhielt Rückendeckung von Ägyptens linksnationalistischem Präsidenten Gamal Abdel Nasser und der Sowjetunion. Sallals Regierungstruppen errangen einen Teilsieg und verhinderten einen weiteren Putsch. Trotzdem konnten sich die Nordstämme eine relative Autonomie über ihre Gebiete sichern.

In den folgenden Jahrzehnten erlebte Jemen einige Konflikte zwischen verschiedenen politischen, ethnischen und religiösen Gruppen. Schließlich vereinigten sich 1990 die Jemenitische Arabische Republik (Nordjemen) und die sozialistisch geprägte Demokratische Volksrepublik im Süden. Doch die zaiditischen Stämme fühlten sich weiterhin abgehängt und unterdrückt. 1992 gründete sich die Vorgängerorganisation der Huthi, die »Gläubige Jugend«, deren Hauptziel die Förderung des Zaidismus war. Daraus entwickelten sich die Ansar Allah (arabisch: Anhänger Gottes), eine politische Bewegung mit militärischem Flügel, ähnlich wie die palästinensische Hamas oder die libanesische Hisbollah. 2004 versuchte die Regierung, deren Anführer Hussein al-Huthi zu verhaften. Die Situation eskalierte, und die Ansar Allah begannen, die Regierung offen zu bekämpfen. Al-Huthi starb noch im selben Jahr bei Gefechten. Sein Bruder, Abdul-Malik Badreddin al-Houthi, übernahm die Führung, die er bis heute innehält. Erst ab diesem Zeitpunkt wurde der Name »Huthi« für die Ansar Allah geläufig. Im Mittelpunkt ihres Widerstands steht der Kampf gegen die Einflussnahme ausländischer Mächte, aber auch gegen die Zentralregierung. Auf ihrer Flagge prangt: Gott ist groß, Tod den USA, Tod Israel, den Juden die Verdammnis, Sieg dem Islam.

2015 gelang ihnen der große Coup: Die Regierung des neuen Präsidenten Abed Rabbo Mansur al-Hadi wurde aus der Hauptstadt Sanaa vertrieben. Trotzdem konnten die Huthi nicht das gesamte Land erobern. Ihr Feldzug war der Anfang eines blutigen Krieges, der bis heute über 100 000 Menschen das Leben gekostet hat, über 20 Millionen sind vom Hungertod bedroht.

Aus Teheran in die Welt

Der Kriegsbeginn fiel zudem in eine für die Region höchste sensible Zeit: In denselben Monaten wurde das Atomabkommen zwischen Iran, den fünf Vetomächten und Deutschland vereinbart. Infolgedessen wurden die Sanktionen der USA gegen Iran aufgehoben. Dieser Erfolg Irans stieß in Saudi-Arabien auf großen Unmut. Als Verbündeter und Partner der USA erhielt das Königshaus von der Obama-Regierung grünes Licht für eine Intervention in Jemen, um durch die Hintertür eigene regionale Interessen zu wahren und Irans Einfluss am Golf einzudämmen. Seit der islamischen Revolution 1979 sind die Huthi mit Iran verbündet. Nach der These des Ayatolla Khomeini müssen alle Schiiten sich zusammenschließen, um zukünftig die Welt zu beherrschen. Erreichen will das die Führung in Teheran durch die militärische und finanzielle Unterstützung ihrer »Glaubensbrüder« wie die Hisbollah in Libanon, Hashd al-Shaabi in Irak, Fatemiun in Afghanistan oder die Huthi in Jemen.

Die Huthi bestreiten eine Unterstützung Irans. Doch es gibt täglich Flüge zwischen Teheran und Sanaa, der Hauptstadt Jemens. Am 19. August 2019 schickten die Huthi einen Sonderbeauftragten namens Ibrahim Dilami mit einer Delegation nach Teheran. Dort wurde er von Ali Khamene’i, dem religiösen Oberhaupt, empfangen – ein Schritt, der von der internationalen Gemeinschaft heftig kritisiert wurde. Nach Angaben iranischer Medien haben jedoch auch die Botschafter Deutschlands, Italiens, Frankreichs und Englands mit der Huthi-Delegation Gespräche geführt.

Zwar sollte die Beziehung zwischen den Huthi und Iran nicht mit dem Einfluss Teherans in Libanon, Syrien oder Irak gleichgesetzt werden. In den letzten Jahren ist jedoch eine stärkere Hinwendung der Huthi in Richtung Iran zu beobachten, was am militärischen Druck der Gegner im Zuge des Krieges sowie an der stärkeren Politisierung der zwei größten muslimischen Konfessionen, der Schiiten und der Sunniten, liegt – eine Entwicklung, die durch die islamische Revolution in Iran und den ökonomischen und militärischen Aufstieg der Golfstaaten in den vergangenen Jahrzehnten vorangetrieben wurde.

Beweise, dass Iran hinter den Anschlägen vom 14. September steht, gibt es nicht. Aber solange Iran paramilitärische schiitische Gruppen für seine Interessen instrumentalisiert, werden vor allem der Westen und seine Verbündeten das Land weiterhin für schuldig erklären.

Schlagwörter zu diesem Artikel: